القای انفجار تنفسی در سلول های منوسیت انسانی پس از مواجهه با میکروپارتیکل های پلاکتی

سابقه و هدف: پلاکت های فعال شده در کنسانتره پلاکتی، وزیکول های غشایی آزاد می کنند که میکروپارتیکل های پلاکتی نامیده شده و می توانند به طور خود به خود و طی نگهداری پلاکت ها ایجاد شوند. مطالعات نشان می دهند که میکروپارتیکل های پلاکتی می توانند با سلول های منوسیت تشکیل توده سلولی بنمایند لذا در صدد برآمدیم تا توانایی این میکرووزیکول ها را در فعال کردن سلول های منوسیت بررسی کنیم. مواد و روش ها: کیسه های کنسانتره پلاکتی از سازمان انتقال خون استان تهران تهیه گردیدند. در روزهای نگهداری پلاکت، از کیسه ها، میکروپارتیکل ها جدا شده و با منوسیت های به دست آمده از کیسه خون کامل مواجه گردیدند. پس از طی زمان انکوبه، انفجار تنفسی قبل و بعد از مواجهه در منوسیت ها با استفاده از دی هیدرو رودامین-123 (dhr-123) با به کارگیری تکنیک فلوسایتومتری مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: سلول های منوسیت به دست آمده از خون محیطی انسان، بعد از مواجهه با میکروپارتیکل های پلاکتی  فعال شده و انفجار تنفسی در آن ها افزایش معنی دار می یابد (01/0=p). این یافته نشان می دهد که تاثیر میکروپارتیکل های پلاکتی وابسته به غلظت آن ها می باشد و تاثیر بیش تر در غلظت 500 میکروگرم در میلی لیتر از میکروپارتیکل های پلاکتی به دست آمد. نتیجه گیری: این مطالعه توانایی میکروپارتیکل های پلاکتی به دست آمده از کنسانتره پلاکتی را درتحریک و فعال کردن سلول های منوسیت خون محیطی انسان نشان می دهد.